Qurius is niet meer. De koers van bedrijf schommelt rondt de 1 cent en binnenkort verdwijnt het helemaal van beurs. De inmiddels lege NV wordt geleid door Leen Zevenbergen, een inspirerende man. En een begenadigd spreker en schrijver. Eerder dit jaar verscheen zijn derde boek: “Sustainabililty @ the Speed of Passion”. Zijn eerste boek: “En nu laat ik mijn baard staan” werd in 2006 uitgeroepen tot managementboek van het jaar.
Het tekent Leen dat hij niet alleen weet hoe het beter moet en kan, maar dat hij zijn visie ook zelf in de praktijk brengt. Zo liet hij het senior management participeren voor in totaal 1,6 mio, ruim €60.000 per persoon. Typerend voor Leen is dat het geld gebruikt voor de inrichting van een Inspirience Center. In de eerste 2 jaar dat Leen aan het roer staat verbeteren de resultaten aanzienlijk. Het verlies van ettelijke miljoenen wordt weggewerkt en in 2011 is er zelfs perspectief op winst.
Leen kraait victorie. Hij heeft laten zien dat hij zijn visie ook in de praktijk kan uitvoeren. Ondanks zijn drukke nevenwerkzaamheden en de crisis weet hij Qurius weer op het juiste spoor te zetten. Tot een paar maanden geleden. Het begint met een klein berichtje dat de directeur Duitsland is ontslagen, enkele weken later gevolgd door het bericht dat heel Nederland en Duitsland in de verkoop gaan, dan wordt heel Qurius verkocht, eerst nog voor €18,5 Miljoen en tenslotte voor €1,5 miljoen : het bedrag dat resteert voor de aandeelhouders na verkoop van alle activa. Het positieve nieuws is dat Leen door tijdig in te grijpen in ieder geval een faillissement heeft kunnen voorkomen.
Toch is dit niet bepaald de uitkomst die Leen en alle overige stakeholders zich hadden voorgesteld. Qurius raakte in acute geldnood toen een groot project in Duitsland “out of control” raakte. En dat was de schuld van Dieter Grosse-Kreul, die Leen wegplukte bij Unit4. Zevenbergen: “We hadden het beter kunnen doen in de sollicitatieprocedure. Maar we hebben allerlei gesprekken gevoerd”.
Ik ben het weer helemaal eens met Leen. Credentials, referenties, cv’s, het is allemaal past peformance. Maar helaas, in het verleden behaalde resultaten zijn geen garantie voor de toekomst. Intuïtie dan? Mensen met een positief zelfbeeld zoals Leen, vertrouwen graag op hun intuïtie. In het sollicitatie interview hebben ze hun oordeel al binnen 5 minuten geveld (het primacy effect) en zijn de rest van de tijd vooral bezig hun eigen visie uit te dragen in plaats van hun kandidaat eens stevig door te zagen op zijn visie.
Het is jammer dat een mooi, internationaal opererend bedrijf als Qurius met zulk een inspirerende man als Leen aan de top ten onder gaat aan zijn verblindende visie, die het zicht op de zaken die er echt toe doen vertroebelen. Leen heeft veel in gang gezet en gedaan, maar verzuimd zijn allerbelangrijkste taak, namelijk wie zet je op welk plek en met welke taken en verantwoordelijkheden goed in te vullen. Dat is in mijn visie je belangrijkste taak als leider, want uiteindelijk zijn het de mensen die je zaak maken of breken.
Dat is Leen dan weer helemaal met mij eens: “Ik weet precies wat daar mis is gegaan. Je kunt niet delegeren. Als je management hebt dat delegeert, dan raakt een project al gauw uit controle. Ik word er heel erg moe van als ik zie wat voor fouten er gemaakt worden.”
Of iemand moeilijk of makkelijk delegeert is vrij eenvoudig te achterhalen met een TMA selectie assessment. De aanleg voor de competentie delegeren wordt bijvoorbeeld bepaald door de drijfveren Hulpverlenen en Verantwoording & Leiderschap. Leen was dus op zoek naar iemand die op beide drijfveren hoog op scoorde en dus moeilijk zou delegeren.
Wie weet, met een investering van een paar honderd euro in een betrouwbaar assessment had Qurius misschien nog bestaan.